عذر میخواهم از این که بخود اجازه میدهم که با تو راز و نیاز کنم
عذر میخواهم که ادعا های زیاد دارم در مقابل تو اظهار وجود میکنم
در حالی که خوب میدانم وجود من زائیده اراده من نیست و بدون خواسته ی تو هیچ و پوچم ,
عجیب آنکه
از خود میگویم
منم میزنم
خواهش دارم و آرزو میکنم
خدایا میدانی که تار پود وجودم با مهر تو سرشته شده است
واز لحظه ای که به دنیا آمده ام نام ترا در گوشم خوانده اند ویاد تو را بر قلبم گره زده اند "
هر گاه دلم رفت تا محبت کسی را به دل بگیرد "تو او را خراب کردی.
خدایا به هر که وبه هر چه دل بستم تو دلم را شکستی "
عشق هر کسی را بدل گرفتم تو قرار از من گرفتی
آنچه در ادامه می آید یکی از 11 یادداشت یک اسیر عراقی است که از کتابی تحت عنوان مدال و مرخصی برگرفته شده است.وی در این یازده نوشته خود به بیان خاطراتی از دوران جنگ ایران و عراق و همچنین اسارتش در ایران می پردازد.
کلمه رمز، یا زهرا! ...
آن گاه همه چیز به پایان رسید و اوضاع دگرگون گردید. صداها با لحنها و آهنگهایی متفاوت به گوش می رسد. صدای فریاد و آوای قلم در هم آمیخته است. باد همچون تندرهای غرّان زمستانی و سرکش، بین صخره های فرسوده ی صیقل خورده به غرش در می آید و دانه های کوچک و لطیف برف را در دل خود می برد. ضربات موجهای برفی بر روی گونه ها بسیار دردناک است. چشمها یارای مقابله با این بوران را ندارد. سرمای سوزناک، تمامی نگهبانان را به زانو در آورده است. در اوج سرما در سنگرهای گود و نمور جای سوزن انداختن پیدا نمی شود.